Ενα βήμα μπροστα...

Για να ξεκολλήσεις απο μια κατάσταση που σε στοιχειώνει και σε αφήνει στάσημο..
Ειναι σαν να εισαι βυθισμένος στο βούρκο..
Και τραβώντας σε, ένα χέρι που σε ξεκολλάει σε κάνει και νοιώθεις πόνο.. Σαν να βεντουζάρει ο βούρκος σε όλο σου το σώμα και ξεριζώνει όλα τα σωθικά..
Μετά νοιώθεις μουδιασμένος..
Μέχρι που επανέρχεσαι και μπορείς να σταθείς και να κάνεις ενα βήμα μπροστά, μακριά από τα στοιχειά.....
Πολλές φορές το καλό μας είναι και από τις πιο επίπονες μεθόδους..
Αλλά μας ελευθερώνει με περισότερη σοφία και εμπειρία!
Το καλό μας είναι πάντα ο πιο δύσκολος δρόμος!

Η ζωή είναι ένα μονοπάτι μέσα στην ζούγκλα..

Η ζωή έχει πολλά μονοπάτια που ο καθένας έχει το δικό του μονοπάτι..
Το κάθε μονοπάτι είναι περιτυλιγμένο από άγρια βλάστηση που σκιάζει
το κάθε μονοπάτι και είναι γεμάτο παγίδες..
Αν κοιτάς τις λεπτομέρειες σε κάθε βήμα θα γίνεσαι όλο ένα και πιο
έμπειρος και πιο προσεκτικός..
Δεν θα φοβάσαι γιατί θα ξέρεις και τους κίνδυνους σιγά σιγά και θα
ξέρεις να προστατεύεσαι και να τους αποφεύγεις..
Για να είμαστε ένταξη απέναντι σε αυτήν την ζούγκλα πρέπει να είμαστε
κανονικοί στρατιώτες..
Με πειθαρχία και ταπεινότητα και με το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα
πάντα άγρυπνο..
Πάντα σε επιφυλακή για το κάθε τι που υπάρχει γύρω μας..
Και κάθε τόσο να καθαρίζουμε και να περιποιούμαστε με αγάπη την
βλάστηση που υπάρχει γύρω από το μονοπάτι μας έτσι ώστε να μην μεγαλώσει
και καλύψει όλο το φως η μας κλείσει το ονόματι με τα αιχμηρά κλαδιά
που αν δεν τα περιποιηθούμε και δεν τα καθαρίζουμε θα βγουν στο
μονοπάτι μας..
Αν καθόμαστε και αφήνουμε να επικρατεί ένα χάος και δεν έχουμε
πρόγραμμα και πειθαρχία για το πρόγραμμα αυτό..
Επειδή μας αρέσει η ανεμελιά και κυριαρχούν μόνο τα δικά μας θέλω
χωρίς να δίνουνε σημασία σε τίποτα άλλο εκτός από τα θέλω μας..
Νομίζοντας έτσι ότι ζούμε ελευθέρα και έχουμε βρει την γαλήνη μέσα
από τις σκιές..
Τότε πολύ άπλα θα μεγαλώνουν οι σκιές μας και δεν θα ξέρουμε πότε
το τι μπορεί να ξεπροβάλει μέσα από εκεί..
Κι όσο πιο μεγάλες οι σκιές τόσο πιο πολλά μπορούν να κρυφτούν
και να παραμονεύουν να χτυπήσουν σε στιγμή που θα μας βρουν
ευάλωτους η χαλαρούς..
Αν δεν κρατάμε το μονοπάτι μας εντελώς τακτοποιημένο και αφηνόμαστε
δεν θα δούμε πότε το μεγαλείο της αρχοντιάς..
Το μεγαλείο της αρχοντιάς θα το δούμε μόνο όταν είναι πεντακάθαρο
το μονοπάτι μας και η βλάστηση γύρω του πολύ περιποιημένη χωρίς να
αφήνουμε ούτε ένα πλατύ φύλλο να σκιάζει το μονοπάτι μας και πέφτει
καμαρωτός ο ήλιος στον δρόμο μας και τον ζεσταίνει και του δίνει ζωή..
Την ανεμελιά και την γαλήνη για να την δούμε στο απολυτό και να μπορούμε
να εκτιμούμε το κάθε τι..
Από το πιο μικρο και να καταλαβαίνουμε στο απολυτό την αξία του..
Πρέπει να την δούμε μέσα από τα μάτια του στρατιώτη..
Γιατί αν κοιτάμε απλά σαν τουρίστες τον στρατιώτη τότε μια ζωή θα μένουμε
στάσιμοι νομίζοντας ότι ζούμε όμορφη και ανέμελη ζωή...
Αν δεν νιώσεις την δημιουργία ποτέ δεν θα φτάσεις ανοίγοντας το μονοπάτι
από την άγρια βλάστηση στην κορυφή για να δεις από ψηλά την ομορφιά
την φύση της ζούγκλας και να σου ενεργοποιήσει την γαλήνη που ζει
μέσα σου...
Η ζωή και η αλήθεια θέλει δουλεία πολύ!!!
Όπως και να βρεις το μεγαλείο της γαλήνης μέσα σου!!!

Ο αληθινός έρωτας..

Πολλές φορές στην Ζώη μας νοιώθουμε έρωτα για κάποιον άνθρωπο
άλλα στην ουσία είναι ένα μπέρδεμα συναισθημάτων που στην
πραγματικότητα είναι ένας εντόνως ενθουσιασμός..
Που με την πάροδο του χρόνου μήτε θέλουμε να αποδείξουμε η να πούμε
για να πείσουμε κάποιους ανθρώπους που έρχονται στην ζωής μας ότι είναι
κάτι που έχει τελειώσει και έχει χαθεί και δεν υπάρχει κανένας κόκκος
ψεγαδιου μέσα μας για εκείνον τον έρωτα..
Και πολλές φορές το κάνουμε αυτό και για να πείσουμε τον ίδιο μας τον
εαυτό ότι έχει πεθάνει και δεν υπάρχει..
Πολλές φορές νομίζουμε ότι επειδή ξεχνάμε την στιγμή που πέρασε εκείνος
ο έρωτας από την ζωή μας επειδή επικεντρωνόμαστε σε άλλα πράγματα
η ακόμη και σε καινούργιους έρωτες..
Άλλα μόλις αφήσουμε νοιώθοντας ασφάλεια και σιγουριά για όλα αυτά
η για να φανούμε υπεράνω, αυτός ο έρωτας που είχε θαφτεί να ξεθάβεται
σιγά σιγά και να βγαίνει στην επιφάνεια ξανά..
Μέχρι να βγει στην επιφάνεια και τον αγγίξει το οξυγόνο και ξανά αναζογωνοποιηθει
η φλόγα του έρωτα που ανάλογος στην φάση που βρισκόμαστε στην ζωή μας
μπορεί να από φλόγα να είναι και ολοκαύτωμα και καταστροφικό..
Ο έρωτας είναι σπάνιος και όμορφος όπως είναι και η αγάπη..
Γι' αυτό και πολλές φορές γίνεται αυτό το μπέρδεμα συναισθημάτων έρωτα και ενθουσιασμού
και μετατρέπουμε τα πάντα σε έρωτα..
Πάντα όταν κρατιέται μια επαφή η ξανά τυχαίνει να ξανά δημιουργείται η επαφή με κάποιον
άνθρωπο από το παρελθόν μας..
Αργά η γρήγορα θα νοιώσουμε και την δύναμη αυτής της φλόγας του έρωτα..
Όσο κι αν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας δεν μπορούμε..
Ακόμη και όλα τα δάχτυλα να βάλουμε μπροστά μας το μονό που κάνουμε είναι να κόβουμε
την εικόνα της γυμνής αλήθειας από τα δίκια μας μάτια και να φτιάχνουμε έναν πλασματικό
δικό μας κόσμο με την δίκια μας αλήθεια..
Άλλα και πάλι η φύση του έρωτα θα μας δείξει όσο κι αν κρυφτούμε την πραγματική αλήθεια
του έρωτα..
Του αληθινού έρωτα..
Ακόμη και πίσω από μια κολόνα διπλάσια από εμάς αν κρυφτούμε..
Θα μας προδώσει η σκιά μας...
Γι' αυτό είναι καλύτερα να κοιτάμε την γυμνή αλήθεια και να μάθουμε μέσα από αυτήν να ζούμε
και να την χειριζόμαστε ταπεινά..
   

Θυσια ζωης..

http://youtu.be/v8MOgughau4
Θυσια ζωης δεν ειναι το οτι θυσιαζουμε τα θελω μας..
Το θεμα ειναι να βλεπουμε τι μας προσφερεται γυρω μας και
ποιοι ειναι αυτοι που μας τα δινουν απλοχερα θυσιαζοντας τα παντα
για να εχουμε εμεις οσο δυνατον πιο πολλα και ευκολα στην ζωη μας..
Χωρις να κοιτανε τον εαυτο τους η αν πονουν για το οτιδηποτε μας
προσφερουν η το σωμα τους ειναι κουρασμενο και καταπονεμενο..
Ειναι παντα εκει και πολεμουν σιωπηλοι και ταπεινοι..
Ειναι παντα διπλα μας..
Η μανα..!!!
Που κι αυτοι εχει ξεκινησει οπως εμεις ξεγνοιαστη και ζωντας τις στιγμες
της ζωης της και ερωτευοντας εναν ανθρωπο που στην συνεχεια εξεληχθηκε
και γεννηθηκε μια οικογενεια..
Που μεσα απο αυτην την οικογενεια γεννηθηκαν οι καρποι της που ειμαστε εμεις!
Η μανα παντα αν εχει ενα παιδι η δυο η τρια..
Εχει και ενα παραπανω που δεν αναπτυχθηκε μεσα στην κοιλιτσα της αλλα
τον βρηκε και τον ερωτευτικε και δημιουργησε ολα αυτα..
Τον αντρα της..
Που ειναι παντα διπλα του να τον φροντιζει και να του κρατα το χερι πολλες
φορες χωρις να κοιταει τον ιδιο της τον εαυτο, αλλα κοιταζοντας τον εαυτο της
μεσα απο τα ματια του αντρα της..
Να δουλευει και να ακολουθει παντου τον συζηγο της εχοντας την ευθηνη των
παιδιων της και να φροντιζει τους παντες μεσα στο σπιτι και εχοντας ενα
σπιτι μονιμος περιποιημενο..
Πολλες φορες χωρις να δεχεται την βοηθεια απο κανεναν..
Η μανα μπορει εμεις να κοιμομαστε στο σπιτι και αυτην να ξενυχταει για να μας
ετοιμαζει φαι για να βρουμε την επομενη μερα..
Το πρωι θα σηκωθει πρωτη για να μας ξυπνησει ολους αφου μας εχει φτιαξει
το πλουσιο πρωινο μας που αυτο μπορει να ειναι και μια φετα μελι με βουτηρο..
Δεν κανει το ειδος του γευματος πλουσιο το πρωινο αλλα η φροντιδα της μανας..
Που θα ξεκινησει μετα απ ολα αυτα για την δουλεια της για τον αγωνα επιβιωσης
χωρις να παραπονεθει και μολις γυρισει να μας στρωσει αμεσως να φαμε..
Ουτε αν ποναει το σωμα της σταματαει να μας φροντιζει και να δινεται..
Ουτε αν θελει σαν γυναικα οπως θελουν πολλα κακομαθημενα τα δικα τους θελω..
Ενω εμεις αν πονεσει λιγο ο κωλος μας κανουμε σαματα χωρις καν να εχουμε
νοιωσει η δει τον πονο που μπορει να εχει αυτη η μανα εκεινη την στιγμη και δινει
πραγματα που ουτε καν ειμαστε ικανοι να προσφερουμε τα μισα απο αυτα στον
ιδιο μας τον εαυτο οι ιδιοι..
Ακομη κι αν ποναμε λιγο και αυτη ποναει πολυ, ειναι εκει και μας κραταει το χερι..
Γιατι ο πονος μας μπροστα στον δικο της ειναι πιο αβασταχτος..
Θυσια λοιπον δεν ειναι τα θελω μας και η απληστια μας οπως εχουμε μαθει να
λεμε σημερα..
Γιατι να θυσιασω εγω αυτο για καποιον;
Αν θελει, θα με δεχτει οπως ειμαι..
Αν ειμαστε ανουσιοι να μην μας δεχτει ποτε κανεις..
Ας κοιταξουμε να βρουμε την ουσια και την εκτιμηση μεσα μας και μετα να ζητησουμε
να μας εκτιμησουν οι αλλοι..
Η θυσια ζωης ειναι αυτο που κανει μια ταπεινη μανα για εμας τα παιδια της..
Η αληθινη θυσια ειναι παντα σιωπηλη και ταπεινη..
Ας κοιταξουμε λοιπον διπλα μας και να πουμε ενα μεγαλο ευχαριστω με μια μεγαλη
αγκαλια στους ανθρωπους αυτους και να κοιταξουμε να μαθαινουμε μεσα απο αυτους
και να τους πουμε ενα σ αγαπω χωρις εγωισμους και πεισματα..
Και οχι να τα δουμε ολα αυτα αφου θα εχουν φυγει απο την ζωη..
Ειναι το λιγοτερο να τους επιβραβευσουμε και να τους τιμαμε μετα ζωης..
Και το περισοτερο ειναι να τους επιβραβεβουμε οσο ειναι στην ζωη και να τους το
λεμε αλλα και να τους το δειχνουμε δειχνοντας οτι γινομαστε καλυτεροι και ταπεινοτεροι μεσα απο τα διδαγματα τους!!!
Σ' ευχαριστω μανα!!!
Σ' αγαπω πολυ!!!

Κοιταζοντας την ψυχη σε βαθος μεσα απο το μεγαλειο της αγαπης...

http://youtu.be/ERLqJJ49DTo
Ξυπνησα σημερα με ανταριασμενη την ψυχη μου...
Χωρις να ξερω γιατι και πως, με χτυπησε αποτομα μολις γλυστρισα εξω απο τον υπνο..
Ενας συναγερμος χτυπουσε μεσα μου για κατι που γινεται καπου και εγω δεν ηξερα που, να τρεξω να δω..
Μονο ακουγα το βουητο του στα αυτια μου να με τρυπαει...
Πολλες φορες πιαστηκα απο την καθημερινοτητα συνειδητα, τις δουλειες, να απασχολω τα χερια μου και να βοηθαω το μυαλο μου...
Ομως σημερα δεν επιασε το κολπο..
Πηγα κοντα στην θαλασσα μου..
Χαμογελουσα σημερα και  μου αρεζε που την κοιτουσα ξεροντας οτι εισαι μεσα της και αρμενιζεις, καπου εκει απεναντι...
Την αγαπησα πιο πολυ σημερα, που ηταν μια τεραστια αγκαλια που μας ενωνε... Εκλεισα τα ματια και προσπαθησα να δω μεσα μου.
Να κανω στην ακρη τον εγωισμο και το παραπονο, την τρελη επιθυμια μου για σενα, το παθος μου, τον ερωτα μου, την επανασταση μου, τον φοβο μου...
Να τους ζητησω ευγενικα και με σεβασμο, να πανε στην ακρη για να δω...
Κι εκει στο βαθος, πισω απο τις ισχυρες φιγουρες, ειδα εσενα...
Εσυ που ξερεις να βλεπεις τους τοιχους των ανθρωπων, εχτισες για τον εαυτο σου τον καλυτερο, τον πιο τελειο...
Ενα τοιχο διαφανο που τα υψη του χανονται στα συννεφα.
Συνδεσες τον εαυτο σου με την τελειοτητα, θεωρωντας οτι μονο ετσι θα εισαι ασφαλης επιτελους...
Η μεγαλη σου ευαισθησια και η μεγαλη σου δυναμη, μονο ετσι μπορουν να αγκαλιαζονται σφιχτα και να μην αλληλοσπαραζονται...
Καθεσαι πισω απο αυτον τον τοιχο λοιπον, με λαχταρα και ανυπομονησια, να δεις ποια θα μπορεσει να γινει τοσο διαφανη ωστε να τον περασει...
Με λαχταρα κοιτας και προσμενεις...
Αλλα η μια μετα την αλλη, η μια μετα την αλλη ακουμπανε τον τοιχο σου και καιγονται...
Κι εσυ με αγρια χαρα και απειρο πονο, επιβεβαιωνεσαι στο παραλληλο συμπαν σου... Μονο με αιμα δεχεσαι να ξεπληρωθει το νομισμα για την αλλη οχθη που βρισκεσαι... Μονο με αιμα κι οσο πιο πολυ τοσο πιο καλα, η μυρωδια του σε αγριευει και σου ανοιγει την ορεξη...
Σου δινει ζωη..
Μονο το αιμα κυλαει κατω απο αυτον το τοιχο σε υπογειο ρευμα και σου δροσιζει το φλογισμενο μετωπο, σε ξεδιψαει για λιγο, μεχρι να διψασεις ξανα ακομα πιο πολυ, ακομα πιο βασανιστικά... 
Σκεφτομουν τον ανθρωπο που περασε απο την ζωη σου και ενοιωσες πολυ αγαπη για αυτην, σημερα πολυ εντονα...
Αυτο που ειδα στα ματια της τα ελαχιστα δευτερολεπτα που τα ειδα, και μετα παγωσα την οθονη εκει για να την κοιταξω...
Αυτο το κοριτσι ηταν για σενα....
Εγραφε το ονομα σου επανω της φαρδυ πλατυ... κι ομως!
Την αναγκασες να φυγει..
Την αναγκασες να αναμετρηθει με την τελειοτητα και να χασει..
Να παραδεχτει οτι δεν ηταν τελεια, δεν σου  αξιζε...
Να δικαιολογησει την φυγη της με αλλοθι εναν παλιο ερωτα που δεν εσβησε ακομα.... Την εκανες να νιωσει λιγη...
Την εκαψες πανω στον τοιχο σου σαν πεταλουδα στο φως της λαμπας του δρομου....
Κανεις δεν ειναι τελειος αγαπη μου... κανεις!!
Ολοι μεσα μας κουβαλαμε τα φορτια μας, το σκοταδι μας, το φως μας, την αβυσσο... Ειναι ολα μεσα και μονο ο καθενας μονος του μπορει οταν θα ειναι ετοιμος να τα πεταξει, να τα ξεκαθαρισει.
Ισως και να μην γινει ποτε σε αυτη τη ζωη.
Ισως και ποτε να μην ερθει καποια τοσο καθαρη και διαφανη...
Ποτε δεν θα νιωσεις ασφαλης...
Το σαρακι θα ντυνεται μορφες εντονες και θα σε κατατρωει στο ονομα της αγαπης... Εγω δεν ειμαι διαφανη...
Το ξερω...
Ενα παιδι εχω μονο μεσα μου, με αγνοια κινδυνου, που τολμα να βγει δυο βηματα μπροστα και να ακουμπησει με τα χερακια του τον τοιχο...
Να χουχουλιασει μια ανασα πανω του και να χαραξει με το δαχτυλακι μια καρδια.
Η υπολοιπη πισω ξερω πως δεν θα τον περασω ποτε...
Μονο τα στηθη μου μπορω να προταξω και να ερθω με την θεληση μου να φλεγω... Δεν μπορω να κανω τον εαυτο μου διαφανο, μπορω μονο να προσφερω συνειδητα οτι εχω για να καει..
Και πριν απο αυτο μπορω να σου δωσω το αιμα μου..
Που βλεπω ποσο ευκολα κυλαει πια, εμαθε να κυλαει προς τα εκει που το διψανε... Παει μονο του πια, μαθημενο..
Θελησα καποτε να κλεισω την πληγη, να αναρρωσω..
Μα βλεπω τελικα πως κι εμενα το αιμα με καλει..
Θα την ευχομαι αυτην τη γυναικα τη διαφανη, μαζι σου, να ξερεις...
Θα προσευχομαι να ερθει.. 
Θα την ζηταω απο το συμπαν, στο ονομα της τελειας αγαπης που ονειρευεσαι και προσδοκας..
Και που ξερεις?
Θαυματα γινονται καθε μερα..

Η δυναμη και η μαγεια της φυσης..

Η ομορφια της φυσης πολλες φορες βγαινει απο
γαληνιες εικονες και αλλες φορες απο ακραιες
εικονες που ειναι η αγρια ομορφια της φυσης..
Η φυση ειναι ενα ζωντανο παραδειγμα με εκκατομυρια
διδαγματα και πλευρες που η καθε μια μας δινει και
μια ουσια αλλα και ενα διδαγμα..
Συνδιαζοντας τες ολες μαζι τις πλευρες της και τα
προσωπα της μαθαινουμε ακομη πιο πολυ τα λαθη
μας και τον σωστο χειρισμο και σεβασμο που απαιτει..
Η φυση ειναι ο ηλιος..
Που καποιες φορες βγαινουμε αντικρι του και τον  κοιταμε
και μας ανεβαζει την ψυχολογια η πολλες φορες ξαπλωνουμε
κατω απο το χαδι του και μας προσφερει ενα γλυκο μαυρισμα
που για τα ανθρωπινα ματια ειναι κατι ομορφο και ερωτικο..
Μπορει ομως και να σε καψει..
Ακομη κι αν εκραγει ο ηλιος θα αφανιστει καθε ιχνος ζωης
στην γη οπως και η γη η ιδια..
Η φυση ειναι και το φεγγαρι..
Που προσφερει μαγικες νυχτες ρομαντισμου και ζεστασιας..
Προσφερει ενα απαλο χαδι με το φως του που μπορει να
μας κανει πολλες φορες να ταξιδεψουμε..
Με το φως του φωτιζει την θαλασσα για να καθοδηγει και να
βλεπουν οι ναυτικοι..
Αν ομως η δυναμη του ηλιου και του φεγγαριου ερθουν στην
ιδια ευθεια δημιουργοντας εκλειψη και κοιταξεις με γυμνο ματι..
Εχει την δυναμη να σε τυφλωσει..
Η φυση ειναι το δασος..
Που μας προσφερει καθαρο οξυγονο και ομορφες εικονες
και στιγμες ξεγνοιασιας καθως μας ξεναγει στην αγρια ομορφια του
σε μονοπατια που ειναι διπλα απο ρυακια και καταληγουν σε αγριους
και ομορφους καταραχτες..
Προσφερει σπιτι σε πολλα ζωντανα πλασματα απο τα πιο μικρα και
ηρεμα μεχρι και στα πιο μεγαλα και αγρια ζωα..
Αν ομως εμεις τα καιμε τα δαση τοτε μας δειχνει και την αλλη δυναμη
που κρυβει..
Το αγριο προσωπο της..
Αφηνει να ερχονται πλυμμηρες και αν καταστρεφουν και να πνιγουν
το καθε τι στο περας του χειμαρου τους..
Η φυση ειναι η θαλασσα..
Η θαλασσα ειναι τοσο μαγικη και ομορφη που ολοι θελουν να την κοιτανε
η να ταξιδευουν πανω σε αυτην και αλλοι μεσα σε αυτην..
Στην μαγεια του βυθου της..
Μας σαγηνευει και οταν ειναι γαληνια αλλα οταν ειναι και αγριεμενη..
Ειναι τοσο καλη που μας αγκαλιαζει ολους και μας προσφερει ομορφες
στιγμες..
Αν ομως δεν την σεβαστουμε μας αγκαλιαζει και μας περνει για παντα
κοντα της χωρις δευτερη σκεψη..
Η φυση ειναι βροχη..
Που πολλες φορες μας προσφερει μια ομορφη αισθηση νιωθοντας την
πανω στο κορμι μας και με την μυρωδια της που βγαινει με την επαφη της
με το χωμα που πατουμε μας δινει την αισθηση του ερχομου του καλοκαιριου..
Ποτιζει την βλαστηση για να ζει και αν εχουμε οξυγονο και καρπους  για να
επιβιωνουμε και το νερο που πινουμε..
Αλλα αν θυμωσει απο την κακομεταχειριση της που χαλαμε την ατμοσφαρα
με καυσαρια και ρυπους ειναι ικανη να μας πνιξει και να καταστρεψει τα
παντα γυρω μας..
Ακομη σε συνδιασμο με τον παγετο μπορει να δημιουργηθει και σε χαλαζι
που στο περας του αφηνει πιο πολλα συντρημια..
Η φυση ειναι το χιονι..
Που μας προσφερει πολλες ομορφες στιγμες χαλαρωσης και εξωρμισεις
στα χιονοδρομικα που μας προσφερουν στιγμες αδρεναλινης και ασκησης..
Πλυμμηριζει ολα τα παιδικα προσωπακια με χαρα και παιχνιδι..
Κι ομως μπορει και να δειξει με την δυναμη του οτι μπορει με μια χιονοστιβαδα
να καταστρεψει οτι βρει στο περας του ειτε εμψυχο ητε αψυχο..
Μπορει να αποκλεισει και πολλα χωρια και να δημιουργησει σοβαρα προβληματα..
Η δυναμη και η μαγεια της φυσης ειναι η μοναδικη αληθεια που μας διδασκει
καθημερινα απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο θεμα..
Δεν πρεπει να την υπερ εκτιμαμε..
Γιατι η αληθεια ειναι απολυτη και μονο..
Οσο κι αν μας αφηνει να παιζουμε μαζι της και να την καταστρεφουμε σιγα σιγα
επιδη παψαμε να σεβομαστε την αληθεια και να σεβομαστε μονο τα θελω μας..
Φτανει σε σημεια να  μας υπενθιμιζει οτι αυτη εχει το πανω χερι και οχι εμεις
τα ανθρωπακια που νομιζουμε οτι μπορουμε να αλλαξουμε την φυση..
Τον εαυτο μας κοροιδευουμε και απλα δεν εχουμε ποιοτητα..
Γι αυτο λοιπον σεβασμος στην φυση που μας δινει και μας διδασκει τοσα πολλα
που αν μαθουμε να ειμαστε ταπεινοι μαθητες της το μονο που κανει ειναι να μας
αγκαλιαζει τρυφερα και να μας δινει μονο ομορφα πραγμα και στιγμες..
Αν την αγαπαμε μας διδασκει και μας γεμιζει με αγαπη!!!

Μικρα καθημερινα θαυματα..

Με τον ερχομο μας στον κοσμο αυτον γινομαστε
μικροι παρατηρητες που το καθε τι το παρατηρουμε
με προσοχη και θαυμασμο..
Με την παροδο του χρονου γεμιζουμε σιγα σιγα
ευθυνες και θελω, που αυτα μας σταματουν να βλεπουμε
γυρω μας..
Αλλιωνεται η καθε εικονα και αρχιζουμε να βλεπουμε
μονο εκει που θελουμε που και μερικες φορες απο την
πολυ αλλιωση δεν βλεπουμε ουτε καν εκει που θελουμε..
Ολα τα χρωματα τα κανουμε ασπρομαυρα αντι να περνουμε
μια ασπρομαυρη εικονα και να βλεπουμε εντονα και
ζωντανα χρωματα..
Καθημερινα αν σκεφτουμε και παρατηρησουμε γινονται
τοσα πολλα μικρα αλλα μεγαλα θαυματα που με το χασιμο
της ουσιας της ζωης χανουμε και τις ομορφες εικονες που
μας προσφερουν αυτα τα μικρα θαυματα..
Αλλες φορες καποια απο αυτα τα θαυματα τα βλεπουμε μονο
αν ερχονται πολυ εντονα σε μας τους ιδιους αλλα και παλι αν
δεν δινουμε και τοσο σημασια τα βλεπουμε ανουσια και λεμε..
Ε ενταξη και τι εγινε;
Πρωτη φορα ειναι η τελευταια;
Με αποτελεσμα να χανουμε ολη την μαγεια του θαυματος αυτου..
Πολλες φορες ενα θαυμα το μεταφραζουμε σαν πικρια και πονο εγωισμου..
Τα μικρα καθημερινα θαυματα ειναι..
Ειναι οταν ερωτευονται δυο ανθρωποι και γινονται ενα και μεσα απο τον
ερωτα τους γονιμοποιουν τον σπορο του ερωτα τους..
Η γεννα ενος μωρου..
Τα πρωτα βηματακια του..
Το πρωτο κλαμα του..
Το πρωτο του δοντακι..
Ακομη και η ολοκληρωση ενος ανθρωπου ειναι ενα θαυμα της φυσης που
μας ενοχλει γιατι ειμαστε εγωιστες και θελουμε κατι για παντα..
Αντι να λεμε ενας ανθρωπος ολοκληρωσε το εργο του σε αυτην την ζωη
και μας εμαθε τοσα πολλα και ταξιδευει σαν αγγελος..
Ενα λουλουδι που γεννιεται απο την μητερα φυση και ξεπροβαλει
μεσα απο το χωμα και ανθιζει και γεμιζει ευωδιες και χρωματα..
Ακομη κι αυτο μαραινεται και με το που σκορπαει στο εδαφος της μητερας φυσης
ξανα γεννιουνται καινουριοι καρποι και ανθιζουν νεοι καρποι..
Ειναι το καλημερισμα του ηλιου που χαιδευει το καθε τι, το φωτιζει και το ζεσταινει..
Ειναι και το καληνυχτισμα του ηλιου παραδινοντας μας στην γλυκια λαμψη
του φεγγαριου που φωτιζει και σκεπαζει το βλεμμα μας κοιταζοντας εξω απο το
παραθυρο, ακομη και την θαλασσα που πλυμμηριζει πολλα ζευγαρακια με ρομαντισμο
και ερωτα..
Ειναι μια καλημερα και ενα χαμογελο ενος ανθρωπου...
Ειναι το χαδι και το φιλι..
Ακομη και η αγωνια για το αποτελεσμα καποιου θεματος και με τον ερχομο του
μας πλυμμηριζει χαρα πολλες φορες και απελπισια, ειναι ενα μικρο θαυμα..
Ακομη και η τροφη που τρωμε ειναι ενα θαυμα και ο πονος του κορμιου μας..
Γιατι δεν χρειαζεται να κοιταξουμε μακρια να δουμε θαυματα αλλα διπλα μας..
Ισως και κοιταζοντας εναν καθρεπτη θα δουμε ενα θαυμα..
Οτι υπαρχει στην φυση που ειναι ζωντανο και αναπτυσεται, ειναι ενα μικρο
καθημερινο θαυμα...
Οπως ειμαστε κι εμεις ενα μικρο καθημερινο θαυμα απλα δεν το βλεπουμε..
Γυριστε απλα διπλα σας το κεφαλι σας και δειτε..
Η ζωη ειναι ενα θαυμα απο μονη της και εχει πολυ σασπενς και χρωμα..
Ας μην την κανουμε αχρωμη..!!!
Απλα δειτε και χαμογελαστε!!!

Ο ερωτας...

Ο ερωτας ειναι μια δυναμη που σου δινει ζωη..
Κανει ολα τα ασπρομαυρα να εχουν χρωμα..
Ο ερωτας ομως θελει θυσιες..
Δεν ζει με τοιχους και κολληματα..
Ζει μονο ελευθερος σε απεραντα τοπια και
θρεφεται απο τους καρπους της φυσης και
ξεδιψαει απο τα ρυακια στο χειλος ενος καταραχτη..
Τον ερωτα για να τον κρατας..
Πρεπει να δινεσαι με καθε τροπο χωρις φοβο για
τον ιδιο σου τον εαυτο μην πληγωθεις και τον
βαζεις πανω απο τον ερωτα..
Πρεπει να τον δειχνεις καθε στιγμη και απο καθε
μεσον που διαθετεις..
Ητε με ενα χαμογελο..
Ητε με ενα χαδι..
Ητε απο μια φωτογραφια..
Ητε απο ενα τηλεφωνο..
Πρεπει να του δινεις την τροφη του απο παντου..
Μονο τοτε μεγαλωνει και τον ζεις στο απολυτο και
απο κοντα..
Ο ερωτας ειναι μαγεια και με τα φτερα του σε κανει
και πετας..
Αλλα παντα το να πεταξεις ειναι κατι δυσκολο..
Και απαιτει θυσιες και κοτσια για να ακολουθησεις
και να σταθεις διπλα στον ανεμο που δημιουργουν
τα φτερα του ερωτα..
Αχ ερωτα μοναδικε και ομορφε!!!
Με την αγρια ομορφια σου!!!
Πολλοι νομιζουν οτι σε ξερουνε..
Αλλα λιγοι τολμηροι σε αγγιζουν!!!

Αιφνιδιος ερωτας

Η μοιρα στην ζωη μας ποτε δεν ξερουμε τι μας επιφυλασσει..
Εκει που χτιζουμε κατι και ηρεμουμε στην καθημερινοτητα η
ειμαστε μονοι μας και λεμε θα κανουμε εκεινο, θα κανουμε το αλλο
και γενικα κανουμε σχεδια για το μελλον..
Και περναει ο καιρος ισως καποιες φορες ανουσιος, ισως καποιες
αλλες φορες ειναι τοσο γεματος που χανουμε την ουσια και νοιωθουμε
να πλητουμε..
Αλλες φορες τα εχουμε παλι ολα και κατανταει ρουτινα γι αυτο και
βαριομαστε τοσο γρηγορα που ξαφνικα μια μερα γυρναμε το κεφαλι μας
και τα βλεπουμε ολα αχρωμα και αγευστα..
Γενικα ομως μπαινουμε σε μια ροη πολυ ρευστη, αλλα εχει ροη και νομιζουμε
καθησυχασμενοι οτι ολα κυλαν καλα...
Τοτε ξαφνικα μας αιφνιδιαζει ο ερωτας..
Απο εκει που δεν το περιμενουμε..
Δεν λογαριαζει τιποτα..
Ουτε αν εχεις οικογενεια..
Ουτε αν εχεις σχεση..
Ουτε αν εισαι ελευθερος και εχεις πει οτι θελω να μεινω μονος και να βαλω
στοχο να υλοποιησω καποια πραγματα για το μελλον μου..
Μαλλον οταν αναπαυομαστε η κανουμε σχεδια, μαζι με Τον Θεο γελαει και το
αγγελακι του ερωτα..
Και πολλες φορες ιδιως παιζει μαζι μας και το βελος του ερωτα ερχεται και
μας πετυχαινει ακριβως στο κεντρο της καρδιας και κανει κατι συνδιασμους
που φερνει τα πανω κατω..
Που απο την φυση τους εχουν τοσο δυσκολια αλλα και συναμα τοσο ερωτα
και αγαπη που ουτε καν ο νους μας φανταζοταν να νοιωσει κατι τετοιο..
Και εκει ειναι σαν να σου βαζουν μια σανιδα του σερφ κατω απο τα ποδια σου
και να σε αφηνουν σε εναν ξεφρενο χορο πανω στα κυματα που ολο ενα και
μεγαλωνουν...
Και πολλες φορες σκανε και σκας και εσυ μαζι γινοντας ενα κουβαρι μαζι με
την σανιδα χωρις σταματημο..
Η καρδια παει να σπασει..
Εχεις χασει τον ελεγχο..
Αναμενεις καθε στιγμη και λεπτο να σε πιασει το χερι που νοσταλγεις αλλα
πολλες φορες δεν ειναι διπλα σου..
Σπανιες φορες αυτο το κυμα καταληγει ομαλα σαν βουβο κυμα που σβηνει
τοσο απαλα και γλυκα και δεν σε αφηνει να πεσεις..
Σου χαριζει τοσο ζωη και δραση..
Που συνεχεια τρεχεις σαν να πετας διπλα στο χειλος του γκρεμου..
Που απο την μια πλευρα βλεπεις την απεραντη πεδιαδα και απο την αλλη την
αγρια ομορφια του γκρεμου..
Και ολο ενα και σε εξιταρει πιο πολυ και ανεβαζει την αδρεναλινη κανοντας την
καρδια να χτυπαει στα κοκκινα..
Αλλα οταν σε προσγειωνει αποτομα τοτε συνειδητοποιεις που ησουν..
Τι ειχες...
Τι εκανες...
Τοτε δια μαγειας εκει που ζουσες ενα μπερδεμα..
Ξαφνικα μεσα απο αυτο το κουβαρι αρχιζουν ολα και ξεκαθαριζουν..
Και τοτε ισως και να ειναι η καταλληλη στιγμη να παρεις καποιες αποφασεις για την
ζωη σου σαν να ξαναγιεννιεσαι και να κανεις ριζικες αλλαγες προς το καλυτερο..
Ισως ο αιφνιδιος ερωτας να ερχεται για να μας δειξει οτι τελικα υπαρχει ζωη με πολλα
ποικιλα χρωματα που εμεις απο την καθημερινοτητα μας την ειχαμε ξεχασει..
Σαν ενα μικρο χαστουκακι που μας ξυπναει τοσο εντονα αλλα και τοσο γλυκα!!!