Χαλιναρι..

Το χαλιναρι σαν κρατω..
Και ταξιδευω στο βουνο..
Καλπαζοντας αγερωχος στα δυσβατα μονοπατια..
Ανεβαινοντας αποτομες ανηφοριες..
Κατεβαινοντας αποτομες πλαγιες..
Καμαρωτος με οδηγο τον ουρανο..
Και καθως βραδιαζει..
Τα αστερια που φωτιζουν και ζεσταινουν τον ουρανο..
Πηδωντας εμποδια και κακουχιες..
Γρατζουνιζοντας το δερμα απο κλαδια και αγκαθια..
Με λιγο ρουχισμο να ζεσταινει το κορμι μου..
Τρεφοντας απο τους καρπους της φυσης..
Αναβοντας φωτιες..
Μαθαινοντας τον χειρισμο..
Χωρις σταματημο..
Οσο δυσκολο κι αν ειναι..
Τοσο πιο πολυ με σαγηνευει και με γοητευει..
Οσες πιο πολλες οι γρατσουνιες..
Τοσο και πιο πολλη η ουσια και η μαθηση..
Και σαν ξαποσταινω στην ακρη του γκρεμου..
Με πλυμμηριζει η γαληνη..
Παιρνω δυναμη και εκτιμω..
Το καθε τι που περναω..
Και με εχει μαθει να μην τα προσπερναω..
Το χαλιναρι ολο ενα και το αγαπω..
Ειναι ενα με τους καρπους μου..
Προεκταση του εαυτου μου..
Αυτο που με συνδεει με τουτη τη γη..
Με τιμονι το χαλιναρι..
Να δαμαζω τις δυσκολιες και τις ομορφιες της ζωης..
Το μεγαλυτερο μαθημα της ζωης μου..