Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας δρόμος...


Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας δρόμος και είναι πάντα
μοναχικός δρόμος..
Δρόμος μάθησης..
Πολλές φορές μπερδευόμαστε και νομίζουμε ότι μας
ανήκουν κι άλλοι δρόμοι η μας γεμίζουν τον δικό μας
δρόμο λακκούβες..
Και γεμίζουν τον δρόμο μας με σπασμένα φανάρια και
σηματοδότες..
Με αποτέλεσμα να γεμίζουμε θυμό και οργή και να φράζουμε
στα σύνορα του δρόμου μας φράγματα και πολλές φορές
και οδοφράγματα στον δικό μας δρόμο έτσι ώστε να
εγκλωβιζόμαστε και να δημιουργούμε ένα αδιέξοδο..
Οπότε δεν μας χαλάνε τον δικό μας δρόμο οι άλλοι δρόμοι
αλλά εμείς που με τον θυμό και την οργή μας και πολλές
φορές με τα ίδια μας τα απωθημένα δημιουργούμε και τα
μετατρέπουμε σε τριαξονικα που γεμίζουν τον δρόμο μας
λακκούβες και ανωμαλίες..
Δίπλα στον δικό μας δρόμο παράλληλα με αυτόν πηγαίνουν
κι άλλοι δρόμοι που είναι άλλοι άνθρωποι και άλλοι παίρνανε
από κάποια σημεία από κάτω μας υπόγεια και άλλοι από πάνω
μας σαν γέφυρες..
Στην πορεία μας τυχαίνει να ενώνονται κάποιοι παράλληλοι
δρόμοι με τον δικό μας δρόμο και να έχουμε άλλοτε μια μικρή
κοινή πορεία και άλλοτε μια μεγάλη πορεία..
Σε αυτήν την πορεία έχουμε έναν συνεπιβάτη που μας μεταφέρει
πληροφορίες και μάθηση..
Με αποτέλεσμα να χτιζόμαστε εμείς οι ίδιοι και να εμπλουτίζουμε
την ψυχή μας με σοφία..
Κάποια στιγμή αυτή η κοινή πορεία σταματάει και ξάνα γίνεται
ένας παράλληλος δρόμος η μια γέφυρα η ένα υπόγειο πέρασμα..
Δεν πρέπει να θυμώνουμε όταν τελειώνει αυτή η κοινή πορεία επειδή
ήρθε η στιγμή να χωριστούμε..
Αλλά να χαιρόμαστε που πήραμε στοιχεία γνώσεις από αυτήν την πορεία..
Και να περιμένουμε με χαμόγελο σαν να έχουμε ξανά γεννηθεί τον
επόμενο δρόμο να πάρουμε και να δώσουμε από αυτόν ακόμη πιο σοφοί..
Και όχι να στήνουμε οδοφράγματα σταματώντας την εξέλιξη της πορείας
μας με αποτέλεσμα ο δρόμος μας να γίνεται σαν στοιχειό με φθαρμένα
χρώματα, φανάρια, σηματοδότες και γεμάτο λακκούβες..
Περιμένοντας να ξανά μπει ο ίδιος δρόμος ξανά σαν κοινός δρόμος..
Ότι είχε να μας δώσει μας το έδωσε..
Δεν έχει να κερδίσει τίποτα άλλο από εσένα ούτε εσυ από αυτόν..
Δεν κοιτάς πότε πίσω από το καθρεφτάκι και να κόλλας εκεί..
Μόνο μπροστά στον ορίζοντα..
Εκεί που φωτίζουν τα φώτα σου το βράδυ και εκεί που φτάνει
το μάτι σου την μέρα και χάνεται στον ορίζοντα..
Μπορεί να συλλέγεις στοιχεία από την κάθε κοινή πορεία του κάθε
δρόμου που πέρασε από εσένα και όταν φεύγουν και πάνε σε άλλους
δρόμους και συλλέγουν γνώσεις και σοφίες..
Να ενωθείτε στο τέλος της πορείας του καθενός που να οδηγεί σε μια
αλάνα και εκεί να δημιουργηθεί μια καινούρια ζωή σαν πεδιάδα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου